Od tolkienisty do tolkienizatora,
czyli różne poziomy tolknięcia

09.01.13, 11:26, dodany przez Galadhorn

Bamfurlong, 15 frery, 1490

Żeby coś pojąć, musimy to nazwać. Niczym Prarodzice rodzaju ludzkiego, Ermon i Elmir, którzy po przebudzeniu w Dolinie Murmenalda zaczęli rzeczom nadawać imiona…

Lata temu bawiliśmy się w porządkowanie tolkienowskiej terminologii. Udało nam się wtedy wraz z innymi tolkienistami doprowadzić do jej ujednolicenia. Zobaczcie efekty z tolkienistyką podzieloną na tolkienistykę naukową (tolkienologię) i tolkienistykę nienaukową. Od tolkienistyki oddzieliliśmy wtedy wyraźnie posttolkienistykę. Przy okazji tych rozważań pokusiliśmy się o rozróżnienie różnych typów tolkienomaniaków. Ciekawe, do którego typu Wy się zaliczacie? (odpowiednia ankieta pojawi się niedługo na naszych facebookowych stronach).

Tolkienista to każdy miłośnik Tolkiena. W quenya to Arcastardil ‚Kochający Tolkiena’, l. mn. Arcastardili, bo sam Tolkien siebie w quenya w roku 1968 nazwał Arcastar – patrz tutaj.

Badacz tolkienowski, inaczej tolkienolog to każdy, kto zajmuje się badaniami tolkienistycznymi czyli tolkienologią („Każda naukowa analiza, która przyczynia się do pogłębienia naszej znajomości dzieła, procesu twórczego, inspiracji, motywacji i sposobu pracy Tolkiena”). W quenya to *Arcastañolmo. Tu możemy wyróżnić ‚badacza Śródziemia’, Endoñolmo, ‚badacza języków Śródziemia’ Lambeñolmo, itd.

Posttolkienistą nazwałbym każdego, kto zajmuje się posttolkienistyką (jej definicja to: „Każde dzieło rozwijające, reinterpretujące lub kontynuujące dzieło J.R.R. Tolkiena, czyli tworzenie apokryfów, „dalszego ciągu” w świecie Ardy. Wszelka dzialalność okołotolkienowska, która opiera się wprawdzie na zasadach świata literackiego J.R.R. Tolkiena, ale jest w zasadzie fantazją fanów”), czyli pisze tolkienowskie fanfiki, rozszerza o nowe elementy języki Tolkiena itp.

Purysta tolkienowski to tolkienista, który nie lubi posttolkienistyki.

Tolkienita to zwolennik swoistej filozofii czy myśli zawartej w dziełach Tolkiena. Taki hardkorowy tolkienista! A w quenya nazwałbym go Arcastardur, ‚Oddany Tolkienowi’.

I tu zaczyna się tolkienowska jazda bez trzymanki… (za dalsze definicje dziękuję Asi „Adaneth” Drzewowskiej)

Tolkienizant – wierny partyzant Tolkiena i jego twórczości, broniący przed profanami prawdziwości Tolkienowych stwierdzeń (lub swego własnego pojęcia o Tolkienowych stwierdzeniach) nawet za cenę krwi. Tolkienizanci w ekstremalnych przypadkach posuwają się do metod walki zbrojnej, choć rzadko w otwartej wojnie, gdyż w społeczeństwie stanowią mniejszość, natomiast świetnie potrafią wykorzystywać wszelkie możliwości (tolkienistycznego) zaczajenia się oferowane przez otwarte przestrzenie wszelkich dziedzin myśli ludzkiej.

Tolknięty – wykazujący objawy chorobowe jednostki zwanej „tolkienistycznym dotknięciem”, w skrócie – tolknięciem. Osoba tolknięta posiada chorobliwie podwyższony poziom białek pamięci odpowiedzialnych za kodowanie dziwnych nazw, imion, alfabetów oraz języków. Uwaga: w podręcznej torebce może nosić składany toporek. Wszelkich zabiegów zawierających element bólu (injekcje, ekstrakcje itp.) należy dokonywać z zachowaniem odpowiednich środków ostrożności.

Tolkienator czyli tolkienizator – skrajna odmiana tolkienizanta, miłująca świat cały pod jednym maleńkim warunkiem, że świat ów miłuje Tolkiena i twórczość jego. Elementy niemiłowane zdaniem tolkien(iz)atora należy czym prędzej poddać eliminacji.

Nietolkienista – tytuł uzurpowany sobie przez niektórych (niektóre) w celu zatuszowania własnej ignorancji oraz usprawiedliwienia lenistwa w sferze ignorancji owej zwalczania. To trochę tak, jak krzyczeć „jestem pacyfistą”, kiedy mimo twojej najwyższej niechęci do wstawania o 6.00 rano, do strzyżenia się na jeża, do barw ciemnozielonych i stołówkowego żarcia chcą cię wciągnąć w szeregi armii. Wcale nie musisz wtedy wiedzieć, co to jest ten cały pacyfizm.

Są jeszcze antytolkieniści, ale na nich szkoda definicji… Bo przecież tolkienita nie traci czasu na takie sprawy.

Af Faramir!

Grafika towarzysząca felietonowi to „Przebudzenie Pierwszych Ludzi” Toma Lobacka. W Księdze Zaginionych Opowieści, wczesnej formie legendarium, czytamy, jak to Elf Nuin przebudził w Dolinie Murmendalda naszych Prarodziców, Ermona i Elmirę. Ludzie nazwali Nuina Ojcem Mowy, bo to on nauczył ich pierwszych słów… Więcej grafik znakomitego Toma Lobacka znajdziecie w jego galerii na stronie Gwaith-i-Phethdain.

Kategorie wpisu: Eseje tolkienowskie, Fandom tolkienowski, Lingwistyka