Pisarz – nowela okołotolkienowska
Dobrej zabawy i udanego wynajdowania smaczków.
Link do wersji PDF: Klik!
Do poprawnego odczytania wymagany jest program Adobe Reader lub alternatywna dla niego przeglądarka dokumentów tego typu. Rozmiar pliku: 17,9MB.
Kategorie wpisu: Fandom tolkienowski, Pliki do ściągnięcia, Tolkienowski internet, Twórczość fanów
5 Komentarzy do wpisu "Pisarz – nowela okołotolkienowska"
Lord Ya, dnia 01.11.2008 o godzinie 20:20
Sam nie wiem. Tak czytam tego „Pisarza”, czytam, czytam i chyba nie do końca umiem się w tym znaleźć. Z jednej strony, historia skręca w zupełnie innym kierunku, niż wywnioskowałem z pierwszej strony, i jest to całkiem interesująca strona. Jest w historii parę zabawnych akcentów (głównie tych smaczków), jest jakaś Myśl. Powinno być zacnie. Ale jednak czegoś chyba tu mi brakuje. Może dlatego, że w pewnym momencie nie byłem do końca pewien co się stało (i nie jestem pewien czy takie były założenia, że dokładnie w tym miejscu i w taki sposób Czytelnik się pogubi), może to przez ten PDF (jednak wolę komiksy jako osobne ilustracje). A może to tylko ja.
W każdym razie, komiks jest całkiem przyzwoity, tylko… no cóż, chyba chciałoby się nieco więcej. Mnie komiks nie „sadzi hetszota”. Ale tak czy inaczej, szacun dla autorów.
Galadhorn, dnia 02.11.2008 o godzinie 4:49
Wiem, że piszę o dziwnej porze 😉 Po prostu szukałem szczęki, która opadła, a potem gdzieś się przeturlała. Zrobiliście nam wielką niespodziankę
Mnie się bardzo podobało. Lubię ten rodzaj humoru, a i do myślenia daje ta Wasza graficzna rozprawka etyczno-filozoficzna. Polecam wszystkim, którzy jeszcze nie czytali.
Tornene, dnia 02.11.2008 o godzinie 18:40
Lordzie:
Czy czytelnik miał się pogubić? Raczej tak – choć odczytanie smaczków epilogu i sceny końcowej raz jeszcze powinno choć częściowo pomóc w usystematyzowaniu wiadomości.
Zamysł był wzorowany na mistrzu Witkacym: po wyobrażeniu sobie tych scen (bo tak widzę rolę komiksu) czytelnik powinien czuć się, jakby właśnie doświadczył dziwnego snu. Dialogi balansujące na linii od skrajnego dogmatyzmu do banału i ujęcia nierzadko wykorzystujące absurdalny patos. Do tego dziwna postać w dziwnych miejscach. Rozumieć tę opowiastkę można różnie – byle tylko nie dosłownie.
Dzięki, Galu.
Sirielle, dnia 17.12.2008 o godzinie 17:27
Przyznaje, że mnie totalnie zgubiliście 😀 Ale podoba mi się wykonanie, brawo!
Tornene, dnia 25.01.2009 o godzinie 13:25
Po przeczytaniu zapraszam na forum:
http://elendili.pl/viewtopic.php?p=125145#125145
Zostaw komentarz